Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Russia 'could destroy NATO ships in Black Sea within 20 minutes'








Russia's Black Sea Fleet is capable of destroying NATO's naval strike group currently deployed in the sea within 20 minutes, a former fleet commander said on Friday. (Russian Navy modernized - Image gallery)





Russia's General Staff said on Tuesday there were 10 NATO ships in the Black Sea - three U.S. warships, the Polish frigate General Pulaski, the German frigate FGS Lubeck, and the Spanish guided missile frigate Admiral Juan de Borbon, as well as four Turkish vessels. Eight more warships are expected to join the group.





"Despite the apparent strength, the NATO naval group in the Black Sea is not battle-worthy," Admiral Eduard Baltin said. "If necessary, a single missile salvo from the Moskva missile cruiser and two or three missile boats would be enough to annihilate the entire group."
"Within 20 minutes the waters would be clear," he said, stressing that despite major reductions, the Black Sea Fleet (Image gallery) still has a formidable missile arsenal.
However, Baltin said the chances of a military confrontation between NATO and Russia in the Black Sea are negligible.
"We will not strike first, and they do not look like people with suicidal tendencies," he said.
In addition to its flagship, the Moskva guided missile cruiser, Russia's Black Sea Fleet includes at least three destroyers, two guided missile frigates, four guided missile corvettes and six missile boats.





NATO announced its decision to deliver humanitarian aid to Georgia after the conclusion of hostilities between Tbilisi and Moscow over breakaway South Ossetia on August 12. Moscow recognized on Tuesday both South Ossetia and Abkhazia, another breakaway Georgia republic, despite being urged by Western leaders not to do so.
Russia's General Staff later said the alliance's naval deployment in the Black Sea "cannot fail to provoke concern", with unidentified sources in the Russian military saying a surface strike group was being gathered there.





According to Russian military intelligence sources, the NATO warships that have entered the Black Sea are between them carrying over 100 Tomahawk cruise missiles and Harpoon anti-ship missiles.




Αναδημοσίευση απο: Ria Novosti





Μπράβο ρε Μάκη!!!!Άξιος!!!!!


Ο βουλευτής Αττικής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Μάκης Βορίδης προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Ο αγώνας του Ελληνικού Στρατού από το 1945 έως το 1949, μέχρι και την τελική νίκη στον Γράμμο και στο Βίτσι, εναντίον της κομμουνιστικής ανταρσίας διασφάλισε την Εθνική Ακεραιότητα, την Ελευθερία και την Δημοκρατία στον ελληνικό λαό. Η θυσία των Ελλήνων στρατιωτών, οι χιλιάδες νεκροί και τραυματίες των Ελλήνων πατριωτών σήμερα δεν τιμώνται με τον οφειλόμενο τρόπο και αντιθέτως γίνεται απόπειρα να εξομοιωθούν ηθικά αυτοί που υπερασπίστηκαν την πατρίδα με αυτούς που έστρεψαν τα όπλα εναντίον της πατρίδας.

Αυτές τις ημέρες οι σκέψεις μας γυρνάνε στους μαχητές του Ελληνικού Στρατού και στην θυσία τους, ταυτόχρονα δε αναλογιζόμαστε τα εγκλήματα του κομμουνισμού εναντίον της πατρίδας.
Χωρίς να αφήνουμε τις πληγές να στοιχειώνουν το σήμερα, οφείλουμε να θυμόμαστε και να τιμούμε. Και προσωπικά θα αναλάβω πρωτοβουλίες ώστε το Κράτος να τιμά με τον τρόπο που πρέπει τους μαχητές του Ελληνικού Στρατού, στους οποίους σήμερα οφείλουμε την Εθνική Ακεραιότητα και την Ελευθερία και κυρίως την αποφυγή της τύχης που είχαν οι λαοί που υποδουλώθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα».
Μια πραγματικά παλικαρίσια δήλωση απο έναν πραγματικό αγωνιστή που ποτέ δε γονάτισε στη Νέα Τάξη.....

Κυριακή 17 Αυγούστου 2008

Καλές Διάκοπές!!!!

Η "Διαφορετική Ματία" σας εύχεται καλό υπόλοιπο καλοκαιριού. Θα είμαστε πάλι εδώ περίπου στις 30 Αυγούστου με νέες αποκαλύψεις και ειδήσεις που ώς συνήθως περνάνε στα ψιλά....



Μέχρι τότε θα πάρω το σκαφάκι μου





ή τη βάρκα μου


και θα πάω σε μια παραλία να αράξω εδώ κοντά....








Καλές Διακοπές σε όλους σας!!!!!



Πέμπτη 14 Αυγούστου 2008

Mr. Bush, Enough!!


So you have the colossal audacity, Mr. Bush, to “warn” Russia to pull back? As the wanton, perverse war criminal under whose watch the world saw the crime known as “shock and awe” committed, I’d say you were well out of your mind to suggest that Russia should pull back.



What’s a little shock and awe among inferior people we want to rob and destroy, eh?

What do human beings need an infrastructure for?

Why do they need clean water? Why do they need electricity?

What’s a little torture?

What’s a little regime change? Don’t recall when that was a goal of yours?

What’s a little deviant, perverted sexual experimentation and humiliation?

What’s a few secret detention camps?

What’s wrong with destroying an environment for 4 billion years and generations after generations of people? After all, they’re just rag heads, aren’t they Mr. Bush?

Perhaps when Russia even begins to match your tremendous feats of glory can you speak about pulling back you fool of the worst kind.

You can also tell your number two man to shut up. Cheney said "Russian aggression must not go unanswered, and that its continuation would have serious consequences for its relations with the United States."

So how do you plan to answer this erroneously termed “aggression”? He says this will “worsen” relations with the United States? Buddy, relations with the United States could hardly be any worse than they are now.

The United States shows no respect for Russia. The United States shows no respect for any other country weaker than itself, much less a rival as you perceive Russia to be. How about your NATO? Today the west, tomorrow the world, eh? America uber alles!

How about your missile shield breathing down the neck of the Russian nation? There to protect Europe from Iran? The most totally absurd thing that only a moron would believe.

How about your deliberate breaking of your agreements regarding Serbian Kosovo? UN Resolution 1244 which your country agreed to, is the ink dry…you deliberately went against it and recognized Kosovo in total disregard and in violation of that agreement.

And you expect your words to be heeded or even listened to? You are joking! It is said when Caligula went mad he heard laughing.

Do you hear people laughing at you Mr. Bush?

Listening to you, your Vice President, Condi Rice and US and western officials complain about "regime change," "invasion," "bloodshed" and "suffering civilians" (in the light of their crimes across the world) have become nothing but laughable at best and highly infuriating and enraging at worst.

You are an idiot!

We seem to recall that when your Israeli friends were absolutely devastating the people of Lebanon, wantonly killing civilians, destroying their country’s infrastructure and destroying their environment also….the flapping jaw of your representative, Condoleezza Rice and your entire administration were saying no ceasefire, no nothing, just keep on going, keep on committing acts of state terrorism on innocent people, keep on committing your war crimes, you have them covered.

Well, Mr. Bush, this is it. Moscow better get this one right: No limited engagement nonsense. Moscow has the moral and legal right to carry out full scale military operations within Ossetia, Abkhazia and Georgia to ensure the safety of its citizens, to ensure the protection of Abkhazians and Ossetians and to finally destroy NATO plans for the Caucasus region.

No sane, informed, honest, rational person can blame Russia for reacting to a genocide against their own citizens in Georgia. But then you are NONE of those things.

The problem is not what Russia is doing, but how the US is reacting to it. If you were sane, if you were informed, if you were honest, if you were rational, if you were even marginally fair, you should be happy to see Russian forces put an end to the killing of Russian citizens by the Georgian military. But no, your government is advised by lunatics who belong in psychiatric wards instead of the Pentagon and White House. And you, Mr. Bush, belong in an international criminal court to be judged for your crimes against peace and your crimes against humanity.

Lisa KARPOVA


Ένα άρθρο πραγματικός καταπέλτης για το απολυταρχικό καθεστως των Αμερικανών και του προέδρου της....

Αναδημοσίευση απο : Πραβδα

Τρίτη 12 Αυγούστου 2008

Εξετάσεις Αναρχικής Κατάρτισης


1.Ποιός αποκατέστησε την εξέγερση της Κρονστάνδης
και έστησε μνημείο προς τιμή της και πότε ;

Ο Μπόρις Γέλτσιν το 1994.

2.Ποιός πατέρας του αναρχισμού υποστήριξε την συμμετόχη στον
α παγκόσμιο πόλεμο για να ηττηθεί ο Γερμανικός μιλιταρισμός;

Ο Κροπότκιν.

3.Ποιός πατέρας του αναρχισμού ήταν υπέρ της
αόρατης δικτατορίας των καπετάνιων της επανάστασης ;

Ο Μπακούνιν.

4.Ποιός αναρχικός έκανε την εξής έκκληση πρός τους εργάτες μέσω ραδιοφώνου
"και ας μην σκέφτεται κανείς τώρα για αυξήσεις ημερομισθίων
και για μείωση των ώρων δουλειάς" και πότε ;

Ο Ντουρούτι εν μέσω Ισπανικού Εμφυλίου/Επανάστασης.

5.Ποιός αναρχικός ηγέτης είχε ιδρύσει μυστική αστυνομία ;

Ο Μάχνο στην περιοχή στην Ουκρανία που ήλεγχε.

6.Ποιός αναρχικός πατέρας υποστήριξε τους Νότιους
(υπέρ της δουλείας)
στον Αμερικάνικο Εμφύλιο πόλεμο και υποστήριζε ότι
οι Νέγροι είναι μια κατώτερη ράτσα;

Ο Προυντόν.

7.Ποιός πατέρας του αναρχισμού έγραψε ότι
"ο εβραίος είναι ο εχθρός της ανθρωπότητας.
Είναι αναγκαίο να στείλουμε αυτήν την ράτσα
πίσω στην Ασία ή να την εξοντώσουμε " ;

Ο Προυντόν.

8.Ποιός αναρχικός ήταν κατά της επαναστατικής-βίαιης
απαλλοτρίωσης των καπιταλιστών;

Ο Προυντόν.

9.Ποιός αναρχικός τα 3/4 της πολιτικής του ζωής ήταν πανσλαβιστής
και έκανε εκκλήσεις μέχρι και στον Τσάρο για ενίσχυση του αγώνα του ;

Ο Μπακούνιν.

10.Ποιός αναρχικός ήταν υπέρ της συμμετοχής στην
Ισπανική Λαικομετωπική κυβέρνηση
έστω προσωρινά μέχρι να απελευθερωθεί η Σαραγόσα;

Ο Ντουρούτι.

11.Ποιά οργάνωση έβγαλε αφίσα με τίτλο
"ο μέθυσος είναι παράσιτο, ας τον εκμηδενίσουμε" και πότε ;

Η αναρχοσυνδικαλιστική CNT εν μέσω Ισπανικής Επανάστασης.

12.Ποιός αναρχικός δήλωσε ότι "η γυναίκα έχει ένα από τους δύο
ρόλους είτε να γίνει σπιτονοικοκυρά είτε πόρνη" και
"Θεωρώ ως ολέθρια και ηλίθια όλα τα όνειρα μας για απελευθέρωση της γυναίκας.
Της αρνούμαι κάθε πολιτικό δικαίωμα και κάθε πρωτοβουλία.
Γιατί η γυναικεία απελευθέρωση και ευημερία βρίσκεται αποκλειστικά
στον γάμο,στην μητρότητα και στα οικιακά καθήκοντα" ;

Ο Προυντόν.

13.Πόσα μέλη της CNT μπήκαν στην Ισπανική
Λαικομετωπική κυβέρνηση ως υπουργοί;

4 υπουργοί στην κεντρική(από Νοεμ.1936), 3 στης Καταλωνίας(από Σεπ.1936).

14.Ποιά αναρχοσυνδικαλιστική (εκείνη την περίοδο) ένωση
υποστήριξε την συμμετοχή στον α παγκόσμιο πόλεμο;

Η γαλλική CGT που από την ίδρυση (1895) της μέχρι το 1921
ήταν αναρχοσυνδικαλιστική μετέπειτα εξελίχθηκε
στην φίλα-προσκείμενη ένωση προς το ΚΚΓ.


15.Ποιός γνωστός αναρχικός εκλέχτηκε βουλευτής;

Ο Προυντόν.

16.Ποιός αναρχικός συγγραφέας έγραψε ότι αν η εξέγερση της Κρονστάνδης
κράταγε λίγο ακόμα θα ενθάρρυνε την αντεπανάσταση
να επανεκκινήσει τις επιθέσεις της ;

Ο Πωλ Αβριτς.

17.Ποιός πατέρας του αναρχισμού προτάθηκε να αναλάβει το πόστο
του Υπ.Παιδείας στην κυβέρνηση Κερένσκι αλλά το αρνήθηκε;
Αλλά παρόλα αυτά έκανε ομιλία μαζί του
για την συνέχιση του Α παγ.πολέμου ;

Ο Κροπότκιν.

18.Ποιός αναρχικός είχε στρατό που έφερε στον επίσημο τίτλο το όνομα του;

Ο Μάχνο.

19.Ποιά οργάνωση πρότεινε στο πρόγραμμα της την ίδρυση
μιας επαναστατικής δικτατορίας των εργατών στην Ισπανία ;

Οι "Φίλοι του Ντουρούτι" διάσπαση μελών της CNT.

20.Ποιός έβγαλε αφίσα με τίτλο "ο τεμπέλης άνθρωπος είναι φασίστας" και πότε ;

Η αναρχοσυνδικαλιστική CNT εν μέσω Ισπανικής Επανάστασης.

Αναδημοσίευση απο το : Νεο Ε.Α.Μ

Σάββατο 9 Αυγούστου 2008

Συνέντευξη του Aleksandr Solzhenitsyn στο γερμανικό περιοδικό Spiegel


Ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν. 

Το βιβλίο «Το Αρχιπέλαγος των γκουλάγκ» του νομπελίστα Ρώσου λογοτέχνη Αλεξάντερ Σολζενίτσιν, το οποίο περιγράφει την ζωή του συγγραφέα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Στάλιν. 



Αλεξάντερ Ισάγιεβιτς, όταν ήρθαμε μέσα σας βρήκαμε να εργάζεστε. Φαίνεται πως ακόμα και στην ηλικία των 88, ακόμα νιώθετε αυτή την ανάγκη για εργασία, αν και η υγεία σας δεν σας επιτρέπει να τριγυρνάτε στο σπίτι. Από που πηγάζει αυτή η δύναμή σας

Από τότε που γεννήθηκα είχα μία εσωτερική κλίση στο να γράφω. Και έχω πάντα αφιερώσει τον εαυτό μου με χαρά στην εργασία -- στην εργασία και τον αγώνα. 

Υπάρχουν 4 τραπέζια σε αυτόν τον χώρο και μόνο. Στο νέο σας βιβλίο «Τα αμερικανικά χρόνια μου», το οποίο θα τυπωθεί στην Γερμανία αυτό το φθινόπωρο, αναπολείτε ότι γράφατε ακόμα και όταν περπατούσατε μέσα στο δάσος. 

Όταν ήμουν στο γκούλαγκ, μερικές φορές έγραφα μέχρι και σε πέτρινους τοίχους. Συνήθιζα να γράφω σε κομμάτια χαρτί, μετά τα απομνημόνευα και κατέστρεφα τα χαρτιά. 

Και η δύναμή σας δεν σας εγκατέλειψε ακόμα και σε στιγμές τεράστιας απελπισίας; 

Ναι, δεν με εγκατέλειψε. Συχνά σκεπτόμουν: όποια και αν πρόκειται να είναι η κατάληξη, ας είναι. Και τότε τα πράγματα εξελίσσονταν όλα καλά. Φαίνεται ότι κάτι καλό βγήκε από αυτό το σκεπτικό. 

Δεν είμαι σίγουρος αν είχατε την ίδια γνώμη όταν τον Φεβρουάριο του 1945 η στρατιωτική μυστική υπηρεσία συνέλαβε τον λοχαγό Σολζενίτσιν στην Ανατολική Πρωσία, γιατί στα γράμματά του από το μέτωπο, ο Σολζενίτσιν δεν κολάκευε τον Ιωσήφ Στάλιν, και η ποινή για αυτό ήταν 8 χρόνια στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. 

Συνέβη νοτίως του Βόρμντιτ. Είχαμε μόλις διαφύγει από μία γερμανική περικύκλωση και βαδίζαμε πριν την Καινιξβέργη (το σημερινό Καλίνινγκραντ) όταν συνελήφθη. Ήμουν πάντα αισιόδοξος. Και επέμενα και καθοδηγούμουν από τις απόψεις μου. 

Ποιές απόψεις; 

Φυσικά οι απόψεις μου εξελίχθηκαν κατά την διάρκεια του χρόνου. Αλλά πάντα πίστευα σε ότι έκανα και ποτέ δεν έδρασα ενάντια στην συνείδησή μου. 

13 χρόνια πριν όταν επιστρέψατε από την εξορία, ήσασταν απογοητευμένος όταν είδατε την νέα Ρωσία. Απορρίψατε ένα βραβείο από τον Γκορμπατσόφ, και επίσης αρνηθήκατε να δεχθείτε ένα βραβείο που ο Γιέλτσιν επιθυμούσε να σας δώσει. Ωστόσο τώρα αποδεχθήκατε το κρατικό βραβείο που σας απένειμε ο Πούτιν, πρώην αρχηγός της υπηρεσίας πληροφοριών FSB, της οποίας η προκάτοχος KGB σας δίωξε και σας κατήγγειλε τόσο βίαια. Πως συνδυάζονται όλα αυτά; 

Το βραβείο του 1990 μου προτάθηκε όχι από τον Γκορμπατσόφ, αλλά από το υπουργικό συμβούλιο της Ρωσικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, τότε μέλους της ΕΣΣΔ. Το βραβείο θα ήταν για «Το Αρχιπέλαγος των γκουλάγκ». Το αρνήθηκα γιατί δεν μπορούσα να δεχτώ τιμές για ένα βιβλίο γραμμένο με το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων. 

Το 1998 η χώρα βρισκόταν σε θλιβερή κατάπτωση και ο κόσμος μόλις επιβίωνε. Τότε ήταν που έγραψα το βιβλίο «Η Ρωσία σε κατάρρευση». Ο Γιέλτσιν έβγαλε διάταγμα να τιμηθώ με το ανώτατο κρατικό βραβείο. Απάντησα ότι δεν μπορούσα να δεχτώ ένα βραβείο από μια κυβέρνηση που οδήγησε τη χώρα σε τέτοια καταφρόνια και χάος. 

Το τωρινό κρατικό βραβείο δεν μου απονεμήθηκε προσωπικά από τον πρόεδρο αλλά από μια ομάδα ανωτάτων λειτουργών και ειδικών. Το Συμβούλιο Επιστημών έκανε την πρόταση και το Πολιτιστικό Συμβούλιο, στο οποίο μετέχουν μερικοί από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους που έχει η Ρωσία, όλοι τους αυθεντίες στον κλάδο τους, ενέκριναν την πρόταση. Ο πρόεδρος, ως αρχηγός του κράτους, επιδίδει τα βραβεία. Αποδεχόμενος το βραβείο εξέφρασα την ελπίδα ότι η πικρή ρωσική εμπειρία, την οποία μελετώ και περιγράφω σε όλη μου την ζωή, να είναι για μας ένα μάθημα που θα μας συγκρατήσει από τον εθνικό κατήφορο. 

Όσο για τον Βλαντίμιρ Πούτιν -- ναι, ήταν αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών, δεν ήταν όμως ανακριτής της KGB, δεν ήταν διοικητής στρατοπέδου γκουλάγκ. Η υπηρεσία στην Υπηρεσία Πληροφοριών και μάλιστα στο εξωτερικό δεν είναι κάτι το αρνητικό για οποιαδήποτε χώρα -- καμία φορά μάλιστα είναι άξια τιμής και σεβασμού. Μήπως και ο πατέρας Μπους δεν ήταν αρχηγός της CIA μιαν εποχή; 

Σε όλη σας την ζωή καλείτε τις αρχές να μετανοήσουν για τα εκατομμύρια των θυμάτων των γκουλάγκ και του κομμουνιστικού τρόμου. Εισακούσθηκε πράγματι αυτή η έκκληση; 

Έχω αρχίσει να συνηθίζω το γεγονός ότι, σε όλον τον κόσμο, η δημόσια μετάνοια είναι η λιγότερο αποδεκτή επιλογή για τον σύγχρονο πολιτικό. 

Ο σημερινός Ρώσος πρόεδρος είπε ότι η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενώσεως ήταν η μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του 20ου αιώνα. Λέει ότι είναι καιρός να σταματήσει αυτή η μαζοχιστική μελαγχολία για το παρελθόν, ειδικά καθώς υπάρχουν προσπάθειες «από το εξωτερικό», όπως το θέτει, να προκληθούν αδικαιολόγητες τύψεις στους Ρώσους. Αυτό δεν βοηθά αυτούς που θέλουν να ξεχασθεί ότι συνέβη κατά την διάρκεια του Σοβιετικού παρελθόντος της χώρας; 

Υπάρχει μία αυξανόμενη ανησυχία σε όλον τον κόσμο ως προς το πως οι ΗΠΑ θα χειριστούν τον νέο τους ρόλο ως η μόνη υπερδύναμη του κόσμου, η οποία έγιναν ως αποτέλεσμα των γεωπολιτικών αλλαγών. Όσο για την «μελαγχολία για το παρελθόν», δυστυχώς αυτή η σύγχυση μεταξύ «Σοβιετικού» και «Ρωσικού», εναντίον της οποίας μιλούσα τόσο συχνά την δεκαετία του 1970, δεν έχει ξεπεραστεί ούτε στην Δύση, ούτε στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, ούτε στις πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες. Η παλαιά πολιτική γενιά στις κομμουνιστικές χώρες δεν ήταν έτοιμη για μετάνοια, ενώ η νέα γενιά είναι απλώς πολύ χαρούμενη να αναφέρει παράπονα και να εκτοξεύει κατηγορίες, με την σημερινή Μόσχα ως έναν βολικό στόχο. Συμπεριφέρονται σαν να απελευθερώθηκαν από μόνοι τους ηρωικώς και να ζουν μία νέα ζωή τώρα, ενώ η Μόσχα έχει παραμείνει κομμουνιστική. Παρ' όλα αυτά, τολμώ να ελπίζω ότι αυτή η μη-υγιής φάση θα τελειώσει σύντομα, ότι όλοι οι λαοί που έζησαν κάτω από τον κομμουνισμό θα αντιληφθούν ότι ο κομμουνισμός ευθύνεται για τις πιο πικρές σελίδες της ιστορίας τους. 

Συμπεριλαμβανομένων και των Ρώσων. 

Αν ρίχναμε όλοι μία σοβαρή ματιά στην ιστορία μας, τότε δεν θα βλέπαμε αυτή την νοσταλγική συμπεριφορά προς το Σοβιετικό παρελθόν, η οποία κυριαρχεί τώρα ανάμεσα στο τμήμα της κοινωνίας μας που επηρεάστηκε λιγότερο από αυτό. Ούτε οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και οι πρώην δημοκρατίες της ΕΣΣΔ θα νιώθουν την ανάγκη να δουν στην ιστορική Ρωσία την αιτία των ατυχιών τους. Κανείς δεν πρέπει να πρέπει να τα αποδίδει αυτά στην «άρρωστη ψυχολογία» των Ρώσων, όπως συχνά γίνεται στην Δύση. Όλα αυτά τα καθεστώτα στην Ρωσία μπορούσαν να επιβιώσουν μόνο επιβάλλοντας έναν αιματηρό τρόμο. Πρέπει να αντιληφθούμε ξεκάθαρα πως μόνο η εθελοντική και συνειδητή αποδοχή από έναν λαό του σφάλματός του μπορεί να εξασφαλίσει την επούλωση ενός έθνους. Αντιθέτως οι αδιάκοπτες παρατηρήσεις από το εξωτερικό είναι αντιπαραγωγικές. 

Η αποδοχή από κάποιον της ενοχής του προϋποθέτει ότι έχει αρκετή πληροφορία για το παρελθόν του. Ωστόσο οι ιστορικοί διαμαρτύρονται ότι τα αρχεία της Μόσχας δεν είναι τόσο προσβάσιμα τώρα, όπως ήταν κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1990. 

Το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε ό,τι αφορά τα αρχεία σημειώθηκε μια επανάσταση στη Ρωσία τα 20 τελευταία χρόνια. Άνοιξαν χιλιάδες φάκελοι, οι ερευνητές έχουν σήμερα πρόσβαση σε εκατοντάδες και χιλιάδες έγγραφα, που ήταν άλλωστε απόρρητα. Εκατοντάδες μονογραφίες που έφεραν αυτά τα έγγραφα στη δημοσιότητα κυκλοφορούν ελεύθερα. Αλλά μαζί με τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα υπάρχουν πολλά άλλα που ουδέποτε πέρασαν από την αρμόδια επιτροπή αποχαρακτηρισμού και όμως δημοσιεύθηκαν. Ο Δημήτρι Βολκογκόνωφ, ο στρατιωτικός ιστορικός, και ο Αλεξάντερ Γιάκοβλεφ, το πρώην μέλος του Πολίτμπουρο -- αυτοί οι άνθρωποι είχαν αρκετή επιρροή και εξουσία για να έχουν πρόσβαση σε οποιοδήποτε φάκελο, και η κοινωνία είναι ευγνωμονούσα σε αυτούς για τις πολύτιμες δημοσιεύσεις τους. 

Τελευταία, ευτυχώς, κανένας δεν μπορεί να αποφύγει την διαδικασία αποχαρακτηρισμού. Δυστυχώς αυτή η διαδικασία διαρκεί περισσότερο από όσο κάποιος θα ήθελε. Οι φάκελοι όμως των πιο σημαντικών κρατικών αρχείων, των Εθνικών Αρχείων της Ρωσικής Ομοσπονδίας (GARF), είναι προσιτοί όπως και την δεκαετία του 1990. Η FSB έστειλε στην GARF 100.000 φακέλους, ερευνώμενους για εγκλήματα, στο τέλος της δεκαετίας του 1990. Αυτά τα έγγραφα παραμένουν διαθέσιμα σε πολίτες και ερευνητές. Το 2004-2005 η GARF δημοσίευσε την επτάτομη «Ιστορία των γκουλάγκ του Στάλιν» στην οποία συνεργάστηκα και βεβαιώνω ότι πρόκειται για έργο τόσο πλήρες και αξιόπιστο όσο μπορεί να γίνει. Ερευνητές από όλο τον κόσμο τώρα στηρίζονται σε αυτά τα βιβλία. 

Πριν από περίπου 90 χρόνια, η Ρωσία συγκλονίστηκε πρώτα από την επανάσταση του Φεβρουαρίου του 1917 και κατόπιν από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Σε αυτά τα γεγονότα περιστρέφονται όλα τα έργα σας. Αλλά πριν από λίγα χρόνια υποστηρίξατε ότι ο κομμουνισμός δεν ήταν αποτέλεσμα του προηγούμενου ρωσικού πολιτικού καθεστώτος, ότι η μπολσεβίκικη επανάσταση έλαβε χώρα λόγω της αδύνατης κυβέρνησης Κερένσκι το 1917. Αν κάποιος ακολουθήσει αυτή την γραμμή σκέψης, τότε ο Λένιν δεν ήταν παρά ένα τυχαίο πρόσωπο το οποίο κατάφερε να έρθει στη Ρωσία και να καταλάβει την εξουσία με τη γερμανική υποστήριξη. Σας έχουμε καταλάβει σωστά; 

Όχι, δεν με έχετε καταλάβει. Μόνο μια εξαιρετική προσωπικότητα μπορεί να μετατρέψει την ευκαιρία σε πραγματικότητα. Ο Λένιν και ο Τρότσκι ήταν εξαιρετικά σοβαροί και δυναμικοί πολιτικοί οι οποίοι κατόρθωσαν σε σύντομο χρονικό διάστημα να εκμεταλλευθούν την αδυναμία της κυβέρνησης Κερένσκι. Αλλά επιτρέψτε μου να σας διορθώσω: η Οκτωβριανή Επανάσταση είναι ένας μύθος που γέννησαν οι νικητές, οι μπολσεβίκοι, και καταβρόχθισαν όλοι οι προοδευτικοί κύκλοι της Δύσεως. Στις 25 Οκτωβρίου 1917 σημειώθηκε ένα βίαιο πραξικόπημα στο Πέτρογκραντ. Σχεδιάστηκε σοφά, τέλεια, από τον Λέον Τρότσκι -- ο Λένιν εξακολουθούσε να κρύβεται για να μην συλληφθεί και οδηγηθεί σε δίκη επί προδοσία. Αυτό που ονομάζουμε Ρωσική Επανάσταση του 1917 ήταν στην πραγματικότητα η επανάσταση του Φεβρουαρίου. 

Οι ρίζες αυτής της επανάστασης βρίσκονται στις συνθήκες της προεπαναστατικής Ρωσίας και ποτέ δεν έχω πει κάτι διαφορετικό. Η επανάσταση του Φεβρουαρίου είχε βαθιές ρίζες -- το έχω δείξει αυτό στο βιβλίο «Ο κόκκινος τροχός». Πρώτη ρίζα η μακρόχρονη αμοιβαία απέχθεια μεταξύ εκείνων που βρίσκονταν στην εξουσία και της μορφωμένης κοινωνίας, η αμοιβαία έλλειψη εμπιστοσύνης που έκανε αδύνατη κάθε συνδιαλλαγή, κάθε δημιουργική λύση των κρατικών προβλημάτων. Επομένως τη μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι αρχές: ποιος άλλος παρά ο καπετάνιος φταίει όταν εξοκείλει ένα καράβι; Συνεπώς μπορείτε πράγματι να πείτε ότι η επανάσταση του Φεβρουαρίου ως προς τα αίτιά της ήταν «το αποτέλεσμα του προηγούμενου ρωσικού πολιτικού καθεστώτος». 

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο Λένιν ήταν ένα τυχαίο πρόσωπο. Σε καμία περίπτωση. Ή ότι η οικονομική παρουσία του κάιζερ Γουλιέλμου δεν είχε συνέπειες. Αλλά δεν υπήρχε τίποτε από την φύση της Ρωσίας στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Αντίθετα, τσάκισε την Ρωσία. Η ερυθρά τρομοκρατία την οποία εξαπέλυσαν οι αρχηγοί της, η απόφασή τους να πνίξουν τη Ρωσία στο αίμα, είναι η πρώτη και μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό. 

Το πρόσφατο δίτομο έργο σας «200 χρόνια μαζί» είναι μία προσπάθεια να υπερβείτε το ταμπού της συζήτησης της κοινής ιστορίας Ρώσων και Εβραίων. Αυτοί οι δύο τόμοι έχουν προκαλέσει κυρίως αμηχανία στην Δύση. Λέτε ότι οι Εβραίοι είναι η κυρίαρχη δύναμη στο διεθνές κεφάλαιο και είναι ανάμεσα στους πρώτους καταστροφείς της αστικής τάξεως. Πρέπει να συμπεράνουμε από την πλούσια συλλογή πηγών σας ότι οι Εβραίοι έχουν περισσότερη ευθύνη από άλλους για το αποτυχημένο Σοβιετικό πείραμα; 

Αποφεύγω αυτό ακριβώς το οποίο η ερώτησή σας υπονοεί: δεν ζητώ κανένα είδος συμψηφισμού ή συγκρίσεων μεταξύ της ηθικής ευθύνης του ενός ή του άλλου λαού. Επιπλέον απορρίπτω εντελώς την ιδέα της ευθύνης από ένα έθνος προς ένα άλλο. Το μόνο που ζητώ είναι αυτο-συλλογισμό, 

Μπορείτε να πάρετε την απάντηση στην ερώτησή σας από το ίδιο το βιβλίο: «Κάθε λαός πρέπει να απολογείται ηθικώς για όλο του το παρελθόν -- συμπεριλαμβανομένου του παρελθόντος που είναι ντροπιαστικό. Να απολογείται με ποιόν τρόπο; Προσπαθώντας να το κατανοήσει. Πως επετράπη ένα τέτοιο πράγμα; Που είναι το σφάλμα μας σε όλα αυτά; Και πως μπορεί να συμβεί ξανά; Είναι μέσα σε αυτό το πνεύμα, ειδικότερα, που οφείλει ο Εβραϊκός λαός να απολογείται, και για τους επαναστάτες-φονιάδες και για τους απλούς ανθρώπους που ήταν πρόθυμοι να τους υπηρετήσουν. Να απολογείται όχι ενώπιον άλλων λαών, αλλά στον εαυτό του, στην συνείδησή του και ενώπιον του Θεού. Όπως και εμείς οι Ρώσοι πρέπει να απολογηθούμε -- για τα πογκρόμ, για αυτούς τους αδίστακτους εμπρηστές-χωρικούς, για αυτούς τους τρελούς επαναστάτες-στρατιώτες, για αυτούς τους βάρβαρους ναύτες». 


Κατά την γνώμη μας, από όλα τα έργα σας, το βιβλίο «Το Αρχιπέλαγος των γκουλάγκ» είχε την μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό. Σε αυτό το βιβλίο δείχνετε την μισανθρωπική φύση της Σοβιετικής δικτατορίας. Κοιτάζοντας το παρελθόν σήμερα, μπορείτε να μπείτε σε ποιο βαθμό έχει συμβάλλει στην ήττα του κομμουνισμού στον κόσμο; 

Δεν πρέπει να απευθύνετε αυτή την ερώτηση σε εμένα -- ένας συγγραφέας δεν μπορεί να κάνει τέτοιες εκτιμήσεις. 

Για να παραφράσουμε κάτι που είπατε κάποτε, η Ρωσία έπρεπε να υποστεί την σκοτεινή ιστορία του 20ου αιώνα για χάρη της ανθρωπότητας. Έχουν οι Ρώσοι μάθει από τις 2 επαναστάσεις και τις συνέπειές τους; 

Φαίνεται ότι αρχίζουν. Ο μεγάλος αριθμός δημοσιεύσεων και ταινιών για την ιστορία του 20ου αιώνα -- αν και ποικίλης ποιότητας -- είναι ένδειξη μίας αύξουσας ζήτησης. Σχετικώς πρόσφατα, το κρατικό κανάλι «Ρωσία» παρουσίασε μία σειρά βασισμένη στα έργα του Βαρλάμ Σαλάμωφ, δείχνοντας την φοβερή, απάνθρωπη αλήθεια για τα στρατόπεδα του Στάλιν. Η σειρά δεν ήταν «μαλακωμένη». 

Και, για παράδειγμα, από τον τελευταίο Φεβρουάριο έχω εκπλαγεί και εντυπωσιαστεί από τις μεγάλης κλίμακας, θερμές και μακρές συζητήσεις που έχει προκαλέσει το παλαιότερα γραφθέν και τώρα επαναδημοσιευθέν άρθρο μου για την επανάσταση του Φεβρουαρίου. Χάρηκα που είδα την μεγάλη ποικιλία απόψεων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που ήταν αντίθετες με τις δικές μου, καθώς δείχνουν την προθυμία να καταλάβουμε το παρελθόν, χωρίς το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον με νόημα. 

Ποιά είναι η γνώμη σας για την διακυβέρνηση του Πούτιν σε σύγκριση με τους προκατόχους του Γιέλτσιν και Γκορμπατσόφ; 

Η διακυβέρνηση του Γκορμπατσόφ ήταν πολιτικώς απίστευτα αφελής, άπειρη και ανεύθυνη προς την χώρα. Δεν ήταν διακυβέρνηση, αλλά απερίσκεπτη απάρνηση της εξουσίας. Με την σειρά του ο θαυμασμός της Δύσεως μόνο ενίσχυσε την πίστη του Γκορμπατσόφ ότι η προσέγγισή του ήταν σωστή. Αλλά ας είμαστε ξεκάθαροι ότι ήταν ο Γκορμπατσόφ, και όχι ο Γιέλτσιν, όπως πολλοί σήμερα ισχυρίζονται, ο οποίος πρώτος έδωσε ελευθερία λόγου και κινήσεως στους πολίτες της χώρας. 

Η περίοδος του Γιέλτσιν χαρακτηρίζεται από μία όχι λιγότερο ανεύθυνη συμπεριφορά προς την ζωή του λαού, αλλά με άλλους τρόπους. Στην βιασύνη του να έχει ιδιωτική, αντί για κρατική, ιδιοκτησία όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ο Γιέλτσιν ξεκίνησε μία μαζική, πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων εκποίηση της εθνικής περιουσίας. Επιδιώκοντας να κερδίσει την υποστήριξη των τοπικών ηγετών, ο Γιέλτσιν καλούσε ευθέως σε απόσχιση και πέρασε νόμους οι οποίοι παρείχαν το δικαίωμα και ενθάρρυναν την κατάρρευση του Ρωσικού κράτους. Αυτό, φυσικά, στέρησε από την Ρωσία τον ιστορικό της ρόλο, για τον οποίον είχε αγωνιστεί τόσο σκληρά, και μείωσε το κύρος της στην διεθνή κοινότητα. Όλα αυτά έγιναν δεκτά με ακόμα πιο θερμές επευφημίες από την Δύση. 

Ο Πούτιν κληρονόμησε μία λεηλατημένη και σαστισμένη χώρα, με φτωχό και ηττοπαθή λαό. Και άρχισε να κάνει ότι ήταν δυνατό -- μία αργή και σταδιακή αποκατάσταση. Αυτές οι προσπάθειες ούτε παρατηρήθηκαν, ούτε εκτιμήθηκαν αμέσως. Σε κάθε περίπτωση, δύσκολα βρίσκει κανείς παραδείγματα στην ιστορία όπου βήματα από μία χώρα για την αποκατάσταση της ισχύος της αντιμετωπίστηκαν ευνοϊκά από άλλες κυβερνήσεις. 

Έχει γίνει σταδιακά ξεκάθαρο σε όλους ότι η σταθερότητα της Ρωσίας είναι προς όφελος της Δύσεως. Αλλά υπάρχει ένα πράγμα που μας εκπλήσσει ιδιαίτερα: όταν μιλάτε για την ορθή μορφή διακυβερνήσεως για την Ρωσία, πάντα μιλάτε υπέρ της τοπικής αυτοδιοικήσεως και αντιπαραθέτετε αυτό το μοντέλο με την Δυτική δημοκρατία. Μετά από 7 χρόνια διακυβερνήσεως του Πούτιν, παρατηρούμε το εντελώς αντίθετο φαινόμενο: η ισχύς συγκεντρώνεται στα χέρια του Προέδρου, τα πάντα περιστρέφονται γύρω από αυτόν. 

Ναι, πάντα επιμένω στην ανάγκη για τοπική αυτοδιοίκηση στην Ρωσία, αλλά πότε δεν αντιπαρέθεσα αυτό το μοντέλο στην Δυτική δημοκρατία. Το αντίθετο, προσπαθώ να πείσω τους συμπατριώτες μου αναφέροντας τα παράδειγμα άκρως αποτελεσματικών συστημάτων τοπικής αυτοδιοίκησης στην Σουηδία και την Νέα Αγγλία, τα οποία αμφότερα τα είδα από πρώτο χέρι. 

Στην ερώτησή σας συγχέεται την τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία είναι δυνατή μόνο στο πλέον λαϊκό επίπεδο, όταν οι άνθρωποι ξέρουν τους εκλεγμένους αξιωματούχους προσωπικά, με την κυριαρχία λίγων δεκάδων περιφερειακών κυβερνητών, οι οποίοι κατά την περίοδο Γιέλτσιν συνεργάζονταν μετά χαράς με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση στην καταπίεση κάθε πρωτοβουλίας τοπικής αυτοδιοικήσεως. 

Σήμερα συνεχίζω να είμαι ιδιαίτερα ανήσυχος από την αργή και αναποτελεσματική ανάπτυξη της τοπικής αυτοδιοικήσεως. Αλλά έχει επιτέλους αρχίσει να συμβαίνει. Την εποχή του Γιέλτσιν, η τοπική αυτοδιοίκηση στην πραγματικότητα απαγορευόταν στο ρυθμιστικό επίπεδο, ενώ το «κάθετο κράτος» (δηλ. η συγκεντρωτική και εκ των άνω διακυβέρνηση του Πούτιν) παραχωρεί όλο και περισσότερες εξουσίες στον τοπικό πληθυσμό. Δυστυχώς, αυτή η διαδικασία δεν είναι ακόμα συστηματική στον χαρακτήρα της. 

Μα δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου αντιπολίτευση. 

Φυσικά, η αντιπολίτευση είναι απαραίτητη και επιθυμητή για την υγιή ανάπτυξη κάθε χώρας. Δεν μπορείτε να βρείτε σχεδόν κανέναν στην αντιπολίτευση, εκτός από τους κομμουνιστές, όπως και τα χρόνια του Γιέλτσιν. Ωστόσο, όταν λέτε «δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου αντιπολίτευση», πιθανότατα εννοείτε τα δημοκρατικά κόμματα της δεκαετίας του 1990. Αλλά ρίξτε μία αντικειμενική ματιά στην κατάσταση: υπήρξε μία ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου την δεκαετία του 1990, η οποία επηρέασε τα 3/4 των Ρωσικών οικογενειών, όλα αυτά «υπό το δημοκρατικό λάβαρο». Δεν είναι έκπληξη συνεπώς ότι ο πληθυσμός πλέον δεν συντάσσεται υπό αυτό το λάβαρο. Και τώρα οι ηγέτες αυτών των κομμάτων δεν μπορούν ούτε να συμφωνήσουν για την κατανομή των υπουργείων στην «σκιώδη κυβέρνηση». Είναι λυπηρό που δεν υπάρχει ακόμα μία δημιουργική, ξεκάθαρη και μεγάλης κλίμακας αντιπολίτευση στην Ρωσία. Η αύξηση και η ανάπτυξη μίας αντιπολιτεύσεως, όσο και η ωρίμανση των άλλων δημοκρατικών θεσμών, θα απαιτήσει περισσότερο χρόνο και εμπειρία. 

Κατά την τελευταία μας συνέντευξη, επικρίνατε τους εκλογικούς κανόνες για τους βουλευτές της Δούμας (Κοινοβουλίου), επειδή μόνο οι μισοί από αυτούς εκλέγονται στις περιφέρειές τους, ενώ οι άλλοι μισοί, βουλευτές των πολιτικών κομμάτων, κυριαρχούν. Μετά την εκλογική μεταρρύθμιση που έκανε ο πρόεδρος Πούτιν, δεν υπάρχουν καθόλου άμεσοι βουλευτές. Είναι αυτό ένα βήμα προς τα πίσω; 

Ναι, πιστεύω ότι είναι λάθος. Είμαι ένας πεπεισμένος και συνεπής επικριτής του «κομματικο-κοινοβουλευτισμού». Είμαι υπέρ ανεξάρτητων εκλογών των αληθινών αντιπροσώπων του λαού, οι οποίοι θα είναι υπόλογοι στις περιφέρειές τους και τις συνοικίες τους και οι οποίοι σε περίπτωση μη-ικανοποιητικής επιδόσεως θα μπορούν να ανακληθούν. Καταλαβαίνω και σέβομαι την δημιουργία ομάδων με βάση οικονομικές, συνεργασιακές, εδαφικές, μορφωτικές, επαγγελματικές και βιομηχανικές αρχές, αλλά δεν βλέπω κάτι οργανικό στα πολιτικά κόμματα. Οι πολιτικοί δεσμοί μπορεί να είναι ασταθείς και πολύ συχνά έχουν ιδιοτελή απώτερα κίνητρα. Ο Λέων Τρότσκυ το είπε με ακρίβεια κατά την Οκτωβριανή επανάσταση: «Ένα κόμμα που δεν αγωνίζεται για την κατάκτηση της εξουσίας δεν αξίζει τίποτα». Μιλάμε για την επιδίωξη οφέλους για το ίδιο το κόμμα εις βάρος του υπολοίπου λαού. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε αν η κατάληψη της εξουσίας είναι ειρηνική, είτε όχι. Ψηφίζοντας για απρόσωπα κόμματα και τα προγράμματά τους είναι ένα εσφαλμένο υποκατάστατο για τον μόνο πραγματικό τρόπο εκλογής των αντιπροσώπων του λαού: ψήφος από ένα πραγματικό πρόσωπο για έναν πραγματικό υποψήφιο. Αυτό είναι το νόημα πίσω από την λαϊκή αντιπροσώπευση. 

Παρά τα μεγάλα έσοδα από τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου, παρά την ανάπτυξη μίας μεσαίας τάξεως, υπάρχει ένα απέραντο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στην Ρωσία. Τι μπορεί να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση; 

Πιστεύω ότι το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών είναι ένα άκρως επικίνδυνο φαινόμενο στην Ρωσία και χρειάζεται την άμεση προσοχή του κράτους. Αν και πολλές περιουσίες συσσωρεύθηκαν κατά τα χρόνια του Γιέλτσιν μέσω λεηλασίας, ο μόνος λογικός τρόπος για να διορθωθεί η κατάσταση σήμερα δεν είναι η δίωξη των μεγάλων επιχειρήσεων -- οι σημερινοί ιδιοκτήτες προσπαθούν να τις λειτουργήσουν όσο πιο αποτελεσματικά μπορούν -- αλλά να δοθεί χώρος στις μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις να αναπνεύσουν. Αυτό σημαίνει προστασία των πολιτών και των μικρών επιχειρηματιών από τον αυθαίρετο νόμο και την διαφθορά. Σημαίνει επένδυση των εσόδων από τους εθνικούς φυσικούς πόρους στην εθνική υποδομή, την παιδεία και την υγεία. Και πρέπει να μάθουμε να το κάνουμε χωρίς αισχρές κλοπές και καταχρήσεις. 

Χρειάζεται η Ρωσία μία εθνική ιδέα και μία τέτοια πως θα μπορούσε να είναι; 

Ο όρος «εθνική ιδέα» είναι ασαφής. Ένας μπορεί να τον αντιληφθεί ως μία ευρύτερη κοινή αντίληψη μεταξύ του λαού ως προς τον επιθυμητό τρόπο ζωής στην χώρα τους, μία ιδέα που κυριαρχεί στον πληθυσμό. Μία ενωτική αντίληψη όπως αυτή θα μπορούσε να είναι χρήσιμη, αλλά δεν πρέπει ποτέ να δημιουργείται τεχνητά ή να επιβάλλεται από πάνω προς τα κάτω από τους κυβερνώντες. 

Κατά τις τελευταίες ιστορικές περιόδους αυτές οι αντιλήψεις έχουν αναπτυχθεί στην Γαλλία, για παράδειγμα μετά τον 18ο αιώνα, στο Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, την Γερμανία, την Πολωνία κ.α. Όταν η συζήτηση για την «ανάπτυξη μίας εθνικής ιδέας» ξεκίνησε απερίσκεπτα στην μετασοβιετική Ρωσία, προσπάθησα να ρίξω κρύο νερό σε αυτή με την αντίρρηση ότι, μετά από όλες τις συντριπτικές απώλειες που είχαμε υποστεί, θα ήταν αρκετό να έχουμε μόνο έναν στόχο: την συντήρηση ενός θνήσκοντος λαού. 

Αλλά η Ρωσία συχνά βρίσκει τον εαυτό της μόνο. Πρόσφατα οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσεως έγιναν κάπως ψυχρότερες (ακόμα...), και αυτό συμπεριλαμβάνει τις Ρωσο-Ευρωπαϊκές σχέσεις. Ποιος είναι ο λόγος; Ποιες είναι οι δυσκολίες της Δύσεως στην κατανόηση της σύγχρονης Ρωσίας; 

Μπορώ να αναφέρω πολλούς λόγους, αλλά οι πιο ενδιαφέροντες είναι ψυχολογικοί, δηλ. η κατάρρευση των ελπίδων εμπρός στην πραγματικότητα. Αυτό συνέβη τόσο στη Ρωσία όσο και στη Δύση. Όταν το 1994 επέστρεψα στη Ρωσία, ο λαός είχε σχεδόν θεοποιήσει τη Δύση και τα κράτη της. Εννοείται πως αυτό δεν οφείλονταν σε πραγματική γνώση ή σε ενσυνείδητη επιλογή, αλλά σε μια φυσική αποστροφή στο μπολσεβίκικο καθεστώς και στην αντιδυτική προπαγάνδα του. 

Οι διαθέσεις άρχισαν να αλλάζουν με τους άγριους βομβαρδισμούς της Σερβίας από το ΝΑΤΟ. Είναι γεγονός ότι όλα τα στρώματα της ρωσικής κοινωνίας συγκλονίστηκαν βαθιά από εκείνους τους βομβαρδισμούς. Η κατάσταση χειροτέρευσε όταν το ΝΑΤΟ άρχισε να εξαπλώνει την επιρροή του και να απορροφά τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες στη δομή του. Αυτό ήταν ιδιαίτερα οδυνηρό με την περίπτωση της Ουκρανίας, μιας χώρας που η εγγύτητά της στη Ρωσία καθορίζεται από το ότι εκατομμύρια οικογενειακοί δεσμοί βρέθηκαν αιφνιδίως σε διαφορετικές χώρες. Με μια κονδυλιά, αυτές οι οικογένειες διαμελίστηκαν και χωρίστηκαν από μία νέα διαχωριστική γραμμή, το σύνορο ενός στρατιωτικού συνασπισμού. 

Έτσι, η αντίληψη ότι η Δύση είναι κυρίως «ο ιππότης της Δημοκρατίας» αντικαταστάθηκε από την απογοητευτική αντίληψη ότι ο ρεαλισμός, συνήθως κυνικός και ιδιοτελής, αποτελεί την καρδιά της δυτικής πολιτικής. Για πάρα πολλούς Ρώσους αυτό ήταν η μέγιστη απογοήτευση, η συντριβή του ιδανικού τους. 

Την ίδια στιγμή η Δύση απολάμβανε τη νίκη της ύστερα από έναν εξαντλητικό Ψυχρό Πόλεμο και παρακολουθούσε αμέριμνη την 15χρονη αναρχία στη Ρωσία του Γκορμπατσόφ και του Γιέλτσιν. Μέσα σε εκείνες τις συνθήκες ήταν εύκολο να πιστέψει η Δύση, ότι η Ρωσία έγινε κάτι σαν τριτοκοσμική χώρα και ότι θα παρέμενε τέτοια για πάντα. Όταν όμως η Ρωσία άρχισε να ανακτά κάποια δύναμη ως οικονομία και ως κράτος, η αντίδραση της Δύσης ήταν ο πανικός, ίσως υποσυνείδητος, βασισμένος σε κάποιες φοβίες. 

Η Δύση το συσχέτισε με την πρώην υπερδύναμη, την Σοβιετική Ένωση. 

Κάτι που είναι πολύ κακό. Αλλά ακόμα και πριν από αυτό, η Δύση εξαπατούσε τον εαυτό της -- ή ίσως βολικά αγνοούσε την πραγματικότητα -- θεωρώντας την Ρωσία ως μία νεαρή δημοκρατία, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπήρχε καθόλου δημοκρατία. Φυσικά η Ρωσία δεν είναι ακόμη δημοκρατική χώρα, μόλις άρχισε να οικοδομεί τη δημοκρατία. Αλλά είναι λάθος να κατηγορείται για έλλειμμα δημοκρατίας, για λάθη και για παραβιάσεις της δημοκρατίας. 

Δεν ήταν όμως η Ρωσία που έτεινε χείρα βοηθείας στη Δύση μετά τις 11 Σεπτεμβρίου; Μόνο η ψυχολογική υστέρηση ή μια καταστροφική έλλειψη διορατικότητας μπορεί να εξηγήσει την παράλογη άρνηση της Δύσης να δεχθεί την ανυπόκριτη ρωσική προσφορά. Αλλά και όταν οι ΗΠΑ δέχτηκαν την ρωσική βοήθεια στο Αφγανιστάν, άρχισαν να ζητούν όλο και περισσότερα πράγματα. Όσο για την Ευρώπη, οι ισχυρισμοί της για την Ρωσία είναι ξεκάθαρα συνέπεια κάποιων εντελώς αβάσιμων φόβων για την ενέργεια. Δεν είναι όμως σήμερα πολυτέλεια για την Δύση να παραμερίζει τη Ρωσία, ιδιαίτερα εν όψει νέων απειλών; Στην τελευταία μου συνέντευξη πριν επιστρέψω στην Ρωσία, είχα δηλώσει: «αν δούμε βαθιά στο μέλλον, κάποια στιγμή στον 21ο αιώνα η Ευρώπη και η Αμερική θα προστρέξουν στην Ρωσία για σύμμαχο όταν θα έχουν μεγάλες ανάγκες». 

Έχετε διαβάσει Γκαίτε, Σίλλερ και Χάινε στο πρωτότυπο, στα Γερμανικά, και πάντα ελπίζατε ότι η Γερμανία θα ήταν κάτι σαν γέφυρα μεταξύ της Ρωσίας και του υπόλοιπου κόσμου. Πιστεύετε ότι οι Γερμανοί μπορούν ακόμα να παίξουν αυτόν τον ρόλο

Το πιστεύω. Υπάρχει κάτι προκαθορισμένο στην αμοιβαία έλξη μεταξύ της Γερμανίας και της Ρωσίας. Ειδάλλως, αυτή η έλξη δεν θα είχε επιβιώσει δύο φρικτών Παγκοσμίων Πολέμων. 

Ποιοί Γερμανοί ποιητές, συγγραφείς και φιλόσοφοι σας επηρέασαν περισσότερο; 

Ο Σίλλερ και ο Γκαίτε ήταν πολύ επίκαιροι κατά την παιδική και εφηβική μου ηλικία. Αργότερα με τράβηξε ο Σέλινγκ. Έχω σε υψηλή εκτίμηση την μεγάλη Γερμανική μουσική παράδοση. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς τον Μπαχ, τον Μπετόβεν και τον Σούμπερτ. 

Η Δύση δεν ξέρει σχεδόν τίποτα για την σύγχρονη Ρωσική λογοτεχνία. Ποιά είναι, κατά την γνώμη σας, η κατάσταση στην Ρωσική λογοτεχνία σήμερα; 

Οι περίοδοι ραγδαίων και ριζικών αλλαγών ποτέ δεν ήταν ευνοϊκές για την λογοτεχνία. Τα σημαντικά έργα, για να μην αναφερθώ στα μεγάλα έργα, σχεδόν πάντα και παντού δημιουργήθηκαν σε περιόδους σταθερότητας, καλής ή κακής. Η σύγχρονη Ρωσική λογοτεχνία δεν είναι εξαίρεση. Ο μορφωμένος αναγνώστης σήμερα ενδιαφέρεται περισσότερο για έργα άλλα από μυθιστορήματα -- απομνημονεύματα, βιογραφίες και ντοκιμαντέρ-πεζογραφήματα. Ωστόσο, πιστεύω ότι η δικαιοσύνη και η συνείδηση δεν σκορπίσουν στους τέσσερεις ανέμους, αλλά θα παραμείνουν οι βάσεις της Ρωσικής λογοτεχνίας, ώστε να είναι χρήσιμη στην διαύγεια του πνεύματος μας και στην ενίσχυση της κατανόησής μας. 

Η ιδέα της επιρροής του Ορθόδοξου Χριστιανισμού στον Ρωσικό κόσμο παρατηρείται σε όλα τα έργα σας. Ποιες είναι οι ηθικές περγαμηνές της Ρωσικής Εκκλησίας; Νομίζουμε ότι σήμερα μετατρέπεται σε κρατική Εκκλησία, όπως ήταν αιώνες πριν -- ένας θεσμός που στην πράξη νομιμοποιεί τον ηγέτη του Κρεμλίνου ως αντιπρόσωπο του Θεού. 

Αντιθέτως, πρέπει να εκπλαγούμε που η Εκκλησία μας ανέκτησε μία κάπως ανεξάρτητη θέση κατά τα πολύ λίγα χρόνια από τότε που απελευθερώθηκε από την ολική υποτέλεια στην κομμουνιστική κυβέρνηση. Μην ξεχνάτε τι τρομερό φόρο αίματος πλήρωσε η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία επί σχεδόν όλον τον 20ο αιώνα. Η Εκκλησία τώρα σηκώνεται από τα γόνατά της. Το νέο μετασοβιετικό κράτος τώρα μαθαίνει να σέβεται την Εκκλησία ως έναν ανεξάρτητο θεσμό. Για παράδειγμα, το «κοινωνικό δόγμα» της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας πηγαίνει πολύ μακρύτερα από τα κυβερνητικά προγράμματα. Πρόσφατα ο μητροπολίτης Κύριλλος, ένας εξέχων παρουσιαστής των θέσεων της Εκκλησίας, έκανε επανειλημμένες εκκλήσεις για την μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος. Οι απόψεις του είναι αρκετά διαφορετικές από αυτές τις κυβερνήσεως, παρ' όλα αυτά τις εκφράζει δημοσίως, στην κρατική τηλεόραση. Όσο για την «νομιμοποίηση της κεφαλής του Κρεμλίνου», εννοείτε την νεκρώσιμη ακολουθία για τον Γιέλτσιν και την απόφαση να μην γίνει μία πολιτική κηδεία; 

Και αυτό. 


Μάλλον ήταν ο μόνος τρόπος να ελεγχθεί η δημόσια οργή, ο οποίος δεν έχει ακόμα υποχωρήσει πλήρως, και να αποφευχθούν οι πιθανές εκδηλώσεις οργής κατά την ταφή. Αλλά δεν βλέπω κανέναν λόγο να γίνει η τελετή το νέο πρωτόκολλο για τις κηδείες όλων των Ρώσων προέδρων στο μέλλον. Όσον αφορά το παρελθόν, η Εκκλησία μας πραγματοποιεί συνεχώς προσευχές για την ανάπαυση των ψυχών των θυμάτων των κομμουνιστικών σφαγών στο Μπούτοβο κοντά στην Μόσχα, στα νησιά Σολοβέτσκυ και σε άλλους τόπους μαζικών ταφών. 

Το 1987 στην συνέντευξή σας με τον ιδρυτή του Σπίγκελ Ρούντολφ Αουγκστάιν είπατε ότι είναι πραγματικά δύσκολο να μιλήσεις για την θρησκεία δημοσίως. Τι σημαίνει η πίστη για εσάς; 

Για εμένα η πίστη είναι το θεμέλιο και το στήριγμα της ζωής. 

Φοβάστε τον θάνατο; 

Όχι, δεν φοβάμαι τον θάνατο πλέον. Όταν ήμουν νέος ο πρόωρος θάνατος του πατέρα μου έριξε μία σκιά πάνω μου -- πέθανε στην ηλικία των 27 -- και φοβόμουν μην πεθάνω πριν όλα μου τα λογοτεχνικά σχέδια γίνουν πραγματικότητα. Αλλά μεταξύ 30 και 40 ετών η συμπεριφορά μου προς τον θάνατο έγινε μάλλον ψύχραιμη και ισορροπημένη. Το θεωρώ ως ένα φυσικό, αλλά όχι το τελευταίο, ορόσημο της υπάρξεως κάποιου. 

Όπως και να έχει, σας ευχόμαστε πολλά έτη δημιουργικής ζωής. 

Όχι, όχι. Μην το κάνετε, αρκετά. 

Αλεξάντερ Ισάγιεβιτς, σε ευχαριστούμε για αυτή την συνέντευξη.


http://www.e-grammes.gr/article.php?id=2731

Σάββατο 2 Αυγούστου 2008

Open Letter to Mr. Gruevski

Dear Mr. Gruevski, 

Please know that our Federation is the largest Hellenic-American organization of its type in the United States and represents well over One-Hundred (100) Hel1enic-American Organizations in the Greater New York area

Accordingly, following a thorough and detailed review of your recent open letter to Konstantinos Karamanlis, the Prime Minister of the Hellenic Republic and inasmuch as many of our member societies represent geographical areas of Greece that were either directly or indirectly impacted by the historical events you addressed in your referenced letter, we felt prompted, and appropriately so, to respond to you.

We are convinced that if you and your Government acknowledge the historical injustices that were committed against the Hellenic people during and after the Second World War and take redressive measures, then and only then can the relations between your former Yugoslav republic and the Hellenic Republic flourish. As you correctly state, we cannot now change history, but as the old saying goes, "Those who fail to learn from history are doomed to repeat its mistakes”.

As Greece and all other right minded governments were defending themselves against the Axis Powers in the Second World War, your Bulgarian forefathers were welcoming these evil despots in Skopje as liberators.

This collaboration with both the Nazis and the Bulgarian occupation forces resulted in the murder and persecution of hundreds of thousands of Hellenes. Those not driven from their homes in places like Monastiri, Stromnitsa, and Gevgeli were forced to adopt a foreign identity to alleviate the continued persecution. Sadly, the defeat of the Axis did not end the suffering of Hellenic Macedonians, who were then subjected to the murderous campaigns of the Comintern and their stooges in Greece.

Seeking to divide the country and install a communist dictatorship, they proceeded in terrorizing, murdering, displacing, and kidnapping additional thousands of our countrymen. These crimes against humanity have been formally recognized by the United Nations, as was the kidnapping of at least 28,000 Hellenic children (see U.N. Resolutions 193 and 288), many of who repatriated only after the fall of the Iron Curtain.

Following the post war turmoil, to avoid punishment for their crimes, many of these outlaws fled to your country with their families. In the spirit of your letter, we believe that before these criminals and their collaborators, who you may consider worthy of reparations for any financial hardships they may have suffered, must first face justice, either in the Greek Courts or in an International Tribunal.

We also believe that reparations first be paid to the families of those Hellenes who were tortured and/or murdered by your former countrymen and that the living or the heirs of those unjustly forced to flee be allowed to return and enjoy their property. While these documented crimes against Hellenes resulted in the displacement of thousands, there remains a large Hellenic minority in your country whose demands for recognition and basic human rights have been met with deaf- ears by your government.

Among other things, our brethren wish simply to use their forefathers’ surnames and not the Slavic ones forced upon them. They wish to form self-funded organizations and teaching institutions for the promotion of their Hellenic ethnic and religious identity, as denied them to date, without any disrespect to their new country.

These are fundamental and universally recognized human rights that your government must guarantee all its people, if it ever hopes to become a member of NATO or the EU, let alone a respected government on an international level. The first error that you can easily rectify is simple recognition.

While the Hellenic community living in your country numbers in the tens, if not hundreds of thousands, your government’s census numbers them at less than one thousand.

This is of course the same census that numbers Bulgarians at less than two thousand, even though hundreds of thousands of your countrymen hold Bulgarian passports, much like your former Prime Minister Mr. Ljubco Georgievski. Secondly, and as you correctly note in your letter to Prime Minister Karamanlis,“Good Will” is needed, yet on your part, as you have failed to eradicate provocative actions that harm the relations between our nations.

As your former President, Mr. Kiro Gligorov, stated “...we are Slav Macedonians. That’s who we are! We have no connection to Alexander the Greek and his Macedonia.” It is therefore unimaginable for a country that has a former president confirming his exclusively Slavic identity and a former Prime Minister who holds a Bulgarian passport, to simultaneously and preposterously lay claim to Macedonia and its Hellenic history.

Let us begin with an understanding and agreement of who we are, what we want and how can we get there with as much mutual respect as possible without sowing the seeds for future confrontation..If any of the foregoing are possible, we look forward to hear from you soon, either by words or by deeds.

PRESIDENT
DEMETRIUS KALAMARAS, ESQ.

A’ VICE PRESIDENT
CHRISTOS VOURNAS

GENERAL SECRETARY
PETROS GALATOULAS

TREASURER
PETER MICHALEAS

FEDERATION OF HELLENIC SOCIETIES OF GREATER NEW YORK, INC.
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ 

STATHAKION CENTER 22-51 29TH St., Astoria, NY 11105
Mailing Address: P.O. Box 5429, Astoria, New York 11105 Tel: (718) 204-6500 Fax: (718) 204-8986 

Web Site: www.hellenicsocieties.org Email: hellenicfedny@yahoo.com

αναδημοσίευση απο http://hellenicrevenge.blogspot.com/ και http://www.greekalert.com/

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2008

Θαυμάστε ανθέλληνες που είναι καθηγητές σε Ελληνικά Πανεπιστήμια...



Σύμφωνα με τον νέο φωστήρα της εξωτερικής πολιτικής και "ειδικό εξ αποστάσεως" επί του Μακεδονικού, κ. Ηρακλείδη... ο συνονόματος ΕΓΓΟΝΟΣ του ανωτέρου ΕΛΛΗΝΑ στρατιώτη ανήκει στο έθνος των "MAKEDONSKI" το οποίο, κατά τη γνώμη του πάνσοφου αυτού ανθρώπου, η Ελλάδα ΟΦΕΙΛΕΙ (!) να αναγνωρίσει την ύπαρξη! O Ελληνικής καταγωγής σημερινός πρωθυπουργός της FYROM είχε διαδεχθεί τον ΔΗΛΩΜΕΝΟ ΒΟΥΛΓΑΡΟ πρωθυπουργό Λ.Γκεοργκιέφσκι. Και την ίδια στιγμή που οι Σκοπιανοί σε ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ δεν γνωρίζουν σε ΠΟΙΟ έθνος ανήκουν, ο παντογνώστης και πλακατζής κ.Ηρακλείδης δήλωσε ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ τα παρακάτω χιουμοριστικά, στα Σκοπιανά ΜΜΕ:"η Ελλάδα θα πρέπει να πάψει τον στρουθοκαμιλισμό και να αρνείται την ύπαρξη Σλαβομακεδόνων γιατί υπάρχουν 30 με 40 χιλιάδες απ'αυτούς(!!) στο βόρειο τμήμα της χώρας".Μάλιστα προεξοφλεί πως εάν το θέμα φτάσει στο Ευρωπαικό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Στρασβούργου "η Ελλάδα θα αναγκαστεί να πληρώσει!"Στο μυαλό μας ήρθε ένα ρητό:"Η διαφορά μεταξύ ιδιοφυΐας και βλακείας είναι, ότι η ιδιοφυΐα έχει όρια" .2.500.000 Μακεδόνες , εδώ και 100 χρόνια, ΔΕΝ ξέρουν πως θα δοθεί μία ικανοποιητική λύση στο Σκοπιανό... αλλά ένας φωστήρας που διάβασε 5 βιβλία κι έγινε "ειδικός" ...βρήκε τη λύση μονομιάς και την διαδίδει περήφανα
!Ακολουθεί άρθρο του ιδίου χιουμορίστα κ.Ηρακλείδη από το ΒΗΜΑ... Απο το ΒΗΜΑΤο κόστος του βέτοΑ. ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣΤο ελληνικό βέτο είχε μεγάλο κόστος διεθνώς (α) γιατί παραβήκαμε το άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας της Νέας Υόρκης που σαφώς επιτρέπει την ένταξη της γείτονος με το όνομα πΓΔΜ και (β) γιατί φάνηκε να βάζουμε το ελληνικό συμφέρον - για την ακρίβεια τους υπερβολικούς ελληνικούς φόβους σε σχέση με το όνομα της γείτονος - πάνω από την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή. Στα θετικά του βέτο είναι ότι η Αθήνα απέδειξε ότι δεν μπλοφάριζε, ούτε ακολούθησε σκληρή τακτική, τελευταίως, για λόγους διαπραγματευτικούς και μόνο. Κοντολογίς ότι ειλικρινά θεωρούσε ότι θιγόταν με την προτεινόμενη λύση.Ερχόμαστε στην επόμενη μέρα. Απαραίτητο είναι να περάσουμε σε μια νέα σελίδα, τόσο διαδικαστικά όσο πρακτικά και ουσιαστικά. Διαδικαστικά να λάβουν χώρα ουσιαστικές διμερείς διαπραγματεύσεις, κατά προτίμηση χωρίς κανέναν μεσολαβητή ως ενδιάμεσο, με στόχο την ανεύρεση λύσης το ταχύτερο δυνατό. Πρακτικά, να είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε πολλές από τις προταθείσες σύνθετες ονομασίες σε σχέση με το όνομα και όχι να εμμένουμε σε μία ή δύο μόνο λύσεις. Συνάμα (1ον) θα πρέπει να επιδείξουμε διεθνώς, και ειδικά έναντι της γείτονος, ότι δεν τρέφουμε καμία εχθρότητα απέναντί της, αλλά όντως επιδιώκουμε φιλικές σχέσεις και μάλιστα στη βάση της ισότητας και όχι στη λογική ισχυρού - αδύναμου όπως δώσαμε την εντύπωση ως τώρα, (2ον) να τους εξηγήσουμε ήρεμα και πειστικά, χωρίς υπεροψία και κορόνες, γιατί μας έχει καρφωθεί η ιδέα περί αλυτρωτισμού τους προς το Αιγαίο, (3ον) να παραδεχθούμε ότι η γραμμή Σαμαρά - Κωνσταντίνου Καραμανλή, που επικράτησε από το 1992 και επί μία σχεδόν δεκαετία, κακώς επικράτησε, ήταν άστοχη και το κυριότερο συγκρουσιακή, άδικη και προσβλητική απέναντί τους.Χρειάζεται και κάτι παραπάνω: στις διμερείς διαπραγματεύσεις το πέρασμα σε μια εντελώς διαφορετική λογική (ένα paradigm shift όπως θα έλεγε ο Thomas Kuhn) και από τις δύο πλευρές: η αναζήτηση από κοινού λύσης σε ένα κοινό πρόβλημα, χωρίς νικητή-ηττημένο, αλλά με δύο νικητές-κερδισμένους (λύση «θετικού αθροίσματος»).
Κλειδί για να σπάσει ο πάγος είναι να τους δηλώσουμε ευθαρσώς ότι αναγνωρίζουμε πέρα για πέρα ότι υπάρχει έθνος των Makedonski, το οποίο υφίσταται εδώ και σχεδόν εκατό χρόνια (αφότου δηλαδή αποξενώθηκαν από τους εθνοτικά συγγενείς τους Βούλγαρους) και ότι σεβόμαστε πλήρως το δικαίωμά τους στον αυτοπροσδιορισμό, εφόσον βέβαια αυτός δεν υποκρύπτει αλυτρωτισμό (με άλλα λόγια, η λογική του Πακέτου Πινέιρο, Απρίλιος 1992).
Ο κ. Αλέξης Ηρακλείδης είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και ανάλυσης συγκρούσεων στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου...
...να τον χαίρονται....
αναδημοσίευση απο http://macedonia-greece.blogspot.com/